نسبت شریعتی و اصلاحات سیاسی

محسن زال

۸ تیرماه۱۳۹۵

  نظام اخلاقی شریعتی از نوعی نگاه عرفانی مشروب می‌شود که سوژه را صیقل می‌دهد تا نام و ننک را بر زمین بگذارد و لذت قدرت و مکنت را وانهد، چراکه مسیری که او پیش می‌نهد جز با این میسر نمی‌گردد. سخن گفت باتوده‌ای که  دانشوران به چیزی نمی‌گیرندش و سخنگو را نیز به بی‌سوادی متهم می‌کنند و کنشگرانی آرمانخواه که به پیشواز مرگی پاک در راهی پوک می‌روند به بی‌عملی و بی‌تفاوتی متهمش خواهند ساخت، منشی دیگر گونه می‌طلبد. اینجاست که او از تنهایی خدایش را صدا می‌‌کند تا مدار ارزشیش را محکم‌تر کند و در برابر طوفان‌هایی که از سرزمین زر و زور و تزویر برمی‌خیزد و دودمان صبر وتحمل را به باد می‌دهد به او طاقت ایستادن ببخشد. شریعتی دست آلوده را نه تحمل می‌کند و نه توجیه. نه به ناامیدی و بی‌اصولی میافتد و نه به رادیکالیسم سر می‌سپارد. راه او از شهر و از روش‌های مدنی می‌گذرد. او‌ نهاد را در شکل سیاسی آن نمی‌بیند اما به فرهنگ به مثابه خاستگاه هر نهادی نظر دارد. او زمین را حاصلخیز می‌خواهد که اگر خاک خوب باشد از آن خاشاک نخواهد رویید.

ادامه مطلب

نویسنده : اپراتور سایت تاریخ ارسال : جولای 3, 2016 1190 بازدید