از خرداد سال ۱۳۶۰ به بعد به دنبال بسته شدن فضای سیاسی و اوجگیری جنگ هیچ مراسمی به شکل رسمی و علنی برای شریعتی مجوز نمیگیرد. این روند تا سال ۶۶ ادامه دارد. با پایان جنگ است که بار دیگر مراسم بزرگداشت به فضاهای دانشگاهها بر میگردد.
بی تردید طی این سال ها نشست های خصوصی متعددی در اماكن غیر رسمی برگزار می شده است و همزمان دوستداران و رهروان شریعتی به انتشار ویژه نامه هایی در باره اندیشه و راه او می پرداختند. مطبوعات رسمی نیز به شكل مختصر و پراكنده ویژهنامههایی را به شریعتی و آراء او اختصاص میدادهاند. اما نشست های رسمی پیرامون تفكر و مشی شریعتی پس از سال ها اندک اندک و از دهمین سالگرد شریعتی در دانشكدهها و از سوی انجمن های اسلامی آغاز میشود.
شش سال فترت (۱۳۶۱ تا ۱۳۶۷)
یادنامهها جانشین مراسمها
از خرداد سال ۱۳۶۰ به بعد به دنبال بسته شدن فضای سیاسی و اوجگیری جنگ هیچ مراسمی به شکل رسمی و علنی برای شریعتی مجوز نمیگیرد. این روند تا سال ۶۷ یعنی پایان جنگ ادامه دارد.
بي ترديد طي اين سال ها نشست هاي خصوصي متعددي در اماكن غير رسمي برگزار مي شده است و همزمان دوستداران و رهروان شريعتي به انتشار ويژه نامه هايي در باره انديشه و راه او مي پرداختند.اين ويژه نامه ها عمدتا با نظارت آقايان امير رضايي، يوسفي اشكوري، عنايت اتحادو… به چاپ میرسیده است .( مثال:احياء-١٣٦٧) مطبوعات رسمی هم به شكل مختصر و پراكنده ويژه نامه هايي را به شريعتي و آراء او اختصاص ميدادهاند( اطلاعات و كيهان). اما نشست هاي رسمي پيرامون تفكر و مشي شريعتي پس از سال ها اندك اندك و از دهمين سالگرد شريعتي و با سخنراني دكتر سروش در دانشكده ها و از سوي انجمن هاي اسلامي آغاز میشود.