«معبد»: امکان معنویت در جهانی پر از تصادم
به مناسبت پنجاه سالگی «کویر»
محمدجواد غلامرضاکاشی
هفته‌نامه کرگدن ـ ۲۲ آذر ۱۳۹۹
در متن می گوید: «چشم در چشم تاریکی پیش می رفتم...چشم در چشم روز پیش می رفتم..» یعنی به رژیم حقیقت هیچکدام تسلیم نیستم. آنچه مرا نجات می دهد فقط ایمان است که نمی دانم موضوع آن چیست. از نظر من این مهم نیست که این متن درونی ترین احساسات شریعتی باشد، آنچه که مهم است این است که سوژه چگونه در تلاقی دوجهان، رژیم معنوی خود را دارد بازسازی می کند. اهمیت کانون این تلاقی چیست؟ اهمیتش در این است که به شریعتی امکان استعلاء از ثقل یک فرهنگ ۲۵ هزارساله را می دهد. بدون روح مدرنیته امکان استعلاء از ثقل این فرهنگ نبود و به این معنا دارد مدرنیته را ستایش می کند: «من همچنان در ثقل این ۲۵ سال مانده بودم»... متن کامل