علی شریعتی و افت انرژی اوتوپیایی – محمدرضا نیکفر( شریعتی، امروز و آینده ما – تیر ماه ۱۳۹۶)
علی شریعتی و افت انرژی اوتوپیایی
محمدرضا نیکفر
قرار بود یادداشتی بنویسم درباره درک علی شریعتی از پروتستانتیسم. پیشتر در مقالهای اندکی به این موضوع پرداخته بودم.[1] به نظرم رسید که بنویسم که علی شریعتی پروتستانتیسم را از منابع دست اول نمیشناسد و با تاریخ دقیق آن آشنا نیست؛ کلیشهای را از منابع دست چندم برگرفته و آن را تکرار میکند و تازه با الهام از آن ایده پروتستانتیسم اسلامی را هم میپروراند. اما به نظرم آمد که این یک بررسی انتقادی انتزاعی است، انتزاعی از این نظر که یک غلطگیری آکادمیک است. اما علی شریعتی که با ادعای عرضه رساله علمی درباره اصلاحگری دینی قلم نزده، و از طرف دیگر اگر قضاوتی باید صورت گیرد، بهتر آنکه داوریای باشد بر زمینه یک داوری عمومی در باره برداشت روشنفکران ایرانی معاصر علی شریعتی درباره این یا آن موضوع از جمله درباره پروتستانتیسم.