نامه به آیت‌الله مرتضی مطهری (تاریخ تقریبی: ۱۳۴۷)
نامه به آیت‌الله مرتضی مطهری
تاریخ تقریبی نامه: ۱۳۴۷
منبع: کتاب «نامه‌ها و ناگفته‌ها» (مجموعه‌ای نامه‌های شخصیت‌ها به استاد مطهری، انتشارات صدرا)
استاد گرامی و دانشمندم جناب آقای مطهری
پس از عرض سلام و ارادت، قبلاً باید از اینکه این بار برخلاف میل باطنی‌ام نتوانستم امر مطاع سرکار را امتثال کنم عذر بخواهم و نمی‌دانم با چه تعبیری می‌توانم میزان سختی‌ای را که از عدم توفیقم احساس کردم نشان دهم. بیشتر دشواری کار در این بود که جز عدم امتثال امر سرکار و دیگر سروران و دوستان حسینیه و غیر حسینیه یک مسئلهٔ ناهنجاری هم پیش آمده بود و آن خبر حسینیه در روزنامه‌ها بود که گرچه از آن نمی‌توانم ادعا کنم که هیچ احساسی نکردم ولی خدا را شاهد می‌گیرم که از همان نخستین لحظه‌ای که آن را برایم خواندند و تفسیر و توجیه هم کردند هرگز در خاطرم نگذشت که بنابراین شرکت من در برنامهٔ حسینیه مورد ندارد و نباید با چنین لحنی دعوتی را بپذیرم، زیرا اولاً شاید سرکار تا حدی به روحیهٔ من آگاه باشید که حساسیت‌هایی از این قبیل ندارم و ثانیاً یا خودخواهی ندارم و یا اگر دارم به قدری شدید است که این جور ناخنک‌ها را خدشه‌ای بر شخصیتم تلقی نمی‌کنم که همچون به فغان آیم و ثالثاً این اندازه‌ها شعور دارم که وقتی سرکار در میانه هستید و مسئولیت امری را دارید، من و امثال من هرگز نباید دغدغهٔ حیثیت و شخصیت و آبروی خود را داشته باشیم و اگر لحنی یا رفتاری را هم به ظاهر منافی حیثیت خود احساس کردیم باید بدانیم که یا اشتباهی رخ داد ه است و یا مصلحتی در کار بوده است و چون آن مصلحت را شخصی چون سرکار تشخیص داده‌اید باید مطمئن باشیم که اگر خود نیز دست‌اندر کار بودیم چنین می‌گفتیم و می‌کردیم ….
نامه به استاد محمد تقی شریعتی (۱۳۵۰)
نه در مسجد نه در میخانه
تاریخ تقریبی نگارش این نامه به روزهای پایانی ۱۳۵۰ مربوط می‌شود. شریعتی در نامه‌ای به چاپخانه فیض از نامه‌ی زیر که آن را هرگز به استاد شریعتی ارسال نکرد به «شقشقه هدرت» یاد می‌کند. این نامه در سال ۱۳۵۳ و زمانی که شریعتی در زندان است، به‌دست شخصی که به تعبیر او «دوستی نادان یا دشمنی دانا» است، بدون اجازه‌ی وی پخش می‌شود. این نامه برای اولین بار در سال ۱۳۵۶ به‌طور رسمی در جلد ۱ مجموعه آثار (با مخاطب‌های آشنا) منتشر شد.
نامه به حجت‌الاسلام حسین روشنی (۱۳۵۱)
«به امید روزی که فضای تیره و آشفته‌ای که ساخته‌اند روشن شود…»
تاریخ نامه: ۱۳۵۱
این نامه در سال ۱۳۵۱ به حجت‌الاسلام روشنی، امام جماعت مسجدی در شرق تهران نگاشته شده است.
نامه به هیئت تحریریه‌ی مجله‌ی «مکتب اسلام» (۱۳۵۱)
من در این پهنه‌ی ملک نه مجله دارم و نه روزنامه و نه منبر و …
تاریخ نامه: ۱۳۵۱
این نامه در سال ۱۳۵۱ و به دنبال چاپ نقدی بر کتاب اسلامی‌شناسی خطاب به هیئت تحریریه مجله مکتب اسلام نگاشته شده است.
نامه به آیت‌الله سیدمحمد هادی میلانی (۱۳۵۱)
نامه به آیت‌الله میلانی
تاریخ نامه: ۱۳۵۱
این نامه خطاب به آیت الله هادی میلانی نوشته شده است. تاریخ تقریبی این نامه به آخر تابستان یا مهر پاییز ۱۳۵۱ بر می گردد، قبل از بسته شدن حسیینه ی ارشاد در آبان ۱۳۵۱. شریعتی در نامه به فتوای آیت الله اشاره می کند و تاریخ این فتوا ۲۰ مرداد ۱۳۵۰ است.
نامه به سید هادی خسروشاهی (اردیبهشت۱۳۵۱)
مصلحت پرستی‌ها و عوام زدگی‌ها*
تاریخ: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۵۱
این نامه خطاب به سید هادی خسروشاهی در اردیبهشت ۱۳۵۱ نوشته شده است و تا کنون در مجموعه آثار شریعتی به چاپ نرسیده است. آقای خسرو شاهی متن این نامه را برای اولین‌بار در خرداد ۱۳۶۷ برای اولین‌بار در روزنامه اطلاعات به چاپ رسانده‌است و در توضیح تأخیر در چاپ نامه آمده است: « در جلد اول مجموعه‌اثار مرحوم شریعتی که عنوان با مخاطب‌های آشنا دارد و نخستین بار در ۲ مهر ۵۶ چاپ شده است اثری از این نامه نیست شاید هم تهیه کنندگان آن مجموعه رونوشت نامه را نداشته اند که درج کنند…. در جلد ۳۴ مجموعه آثار که اینبار تحت عنوان نامه‌ها و در زمستان ۶۶ چاپ شده‌است باز از این نامه خبری نبود و من یقین کردم که دوستان دفتر تدوین و تنظیم مجموعه آثار مرحوم شریعتی رونوشت این نامه را ندارند، چون اگر داشتند همراه نامه های دیگری که مربوط به مکتب اسلام است و درج کرده‌اند، این نامه را نقل می‌کردند.» (روزنامه اطلاعات ۱۸ خرداد ۱۳۶۷)
این نامه در رابطه با مقالات انتقادی مندرج در « مکتب اسلام» است که به تعبیر آقای خسروشاهی « پس از وساطت اصلاح طلبانه وی » نوشته شده است.
نامه به چاپخانه فیض قم (۱۳۵۵)
رمز نسل فردا
تاریخ نامه : ۱۳۵۵
انتشار کتاب «دفاع از اسلام و روحانیت: پاسخ به برقعی و دکتر علی شریعتی» توسط چاپخانه فیض قم در سال ۱۳۵۵، خشم شریعتی را بر می انگیزد و او را وا می دارد که نامه ای به چاپخانه فیض بنویسد و از چاپ چنین کتابی با کمک بیت یکی از آیات عظام ابراز تآسف و انزجار کند.
