دهه پنجاه مصادف با اوج‌گیری فعالیت‌های شریعتی در حسینیه ارشاد است. در این دهه که با بازنشستگی زودرس شریعتی از دانشکده مشهد آغاز می‌شود و با بسته شدن حسینیه ارشاد و زندانی شدن شریعتی ادامه می‌یابد،‌ همچنان حضور مداوم نیروهای اطلاعاتی در حریم شخصی و نیز حوزه فعالیت‌های فرهنگی شریعتی را می‌توان مشاهده کرد.از مرداد ۵۱ به بعد حضور ممتد و پر رنگ نیروهای امنیتی در جلسات سخنرانی شریعتی را می توان در گزارش های متعدد احساس کرد همچنانکه حضور نیروهای جوان معترض و پخش گسترده اطلاعیه و شبنامه در حین مراسم های شریعتی. اسناد ساواک مملو از گزارش هایی است مبنی بر اوج گیری اعتراضات محیط های سنتی و مذهبیِ روحانی علیه شریعتی و البته تلاش نیروهای امنیتی برای دامن زدن به این فضا.نهایتا این فضا به بسته شدن حسینیه ارشاد در آبان ۱۳۵۱ منجر می شود. در پی دستگیری استاد محمد تقی شریعتی و برادر زن علی شریعتی (دکتر غلامرضا شریعت رضوی) او نیز نهایتا در مهر ۱۳۵۲ خود را تحویل نیروهای امنیتی می دهد.
شریعتی در آخرین روز سال ۱۳۵۳ از زندان آزاد می‌شود و شگفت این‌که با مرگ او در ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ اسناد ساواک به پایان نمی‌رسد. جلد سوم کتاب «شریعتی به روایت اسناد ساواک» تماما به پرونده شریعتی پس از مرگ مربوط می‌شود. اسناد این مقطع زمانی را نیز می‌توان به سه بازه تقسیم کرد.
۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲: از اخراج از دانشگاه تا بسته شدن حسینیه ارشاد
۱۳۵۲ تا ۱۳۵۴: زندانی «کمیته مشترک خرابکاری»
۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶: آزادی مشروط