فیلسوف‌ها عاشق می‌شوند (چلچراغ ـ خرداد ۱۳۹۶)
فیلسوف‌ها عاشق می‌شوند
پوران شریعت‌رضوی
منبع: هفته‌نامه چلچراغ
تاریخ: خرداد ۱۳۹۶
کتاب «برسد به دست پوران عزیزم» مجموعه نامه های منتشر نشده دکتر شریعتی در سال اول ازدواج است، زمانی که دور از خانواده در پاریس هستند و درس میخوانند چاپ دوم این نامه های جذاب بهانه ای شد برای دیدار بانویی که مخاطب این عاشقانه هاست ..
علی حواس‌اش جمع زندگی نبود | گفت‌وگو با پوران شریعت‌رضوی (اندیشه پویا ـ نوروز ۱۳۹۴)
علی حواس‌اش جمع زندگی نبود
گفت‌وگو با پوران شریعت‌رضوی
منبع: ماهنامه اندیشه پویا (شماره ۲۴)
تاریخ: نوروز ۱۳۹۴
آذر تشکر / آمنه شیرافکن | پوران خانم زن جنگده‌ای است. همسر دکتر علی شریعتی بودن با فراز و نشیب‌هایی در زندگی‌اش همراه بوده اما تاکید دارد که هیچوقت «رمانتیک» نبوده. نه تخیل علی شریعتی شدن داشته و نه بلندپروازی‌های دکتر را. تمام زندگی‌اش در سایه نام شریعتی گذشته و تلاش برای حفظ آبرو و پرهیز از حرف و حدیث‌ها و حاشیه سازی‌ها. دکترای ادبیات از سوربن دارد. زبان تند و تیزی دارد و بی پروا است. خیلی صریح می‌گوید که اصلا رویاپرداز نیستم. زندگی‌اش را از مشهد آغاز می‌کند و به تهران می‌رسد و روزهای دشوار پاریس. روزهای سختی و بی پولی. روزهای خانه به دوشی و زیست مهمانسرایی در فرانسه. برای عکس انداختن وسواس خاصی دارد، اینکه رنگ‌ها باید هارمونیک باشند. اطراف خانه را پر از گلدان کرده و بنفشه آفریقایی بزرگی روی میز ناهار خوری به سمت آفتاب پیچیده. ختم کلامش اینکه در تمام زندگی‌اش مثل «خروس جنگی» جنگیده و جایی در میانه صحبت به دلسوزی تاکید می‌کند که زنان هیچوقت با مردان برابر نمی‌شوند چراکه نقش مادری انرژی و زمان زیادی را مصروف خود می‌کند. می‌گوید در زندگی همیشه یکی باید کوتاه بیاید و آن یک نفر اغلب زن خانواده است. پوران خانم از زندگی‌اش راضی است. جایی هم به کنایه و خنده بچه‌ها را طرفدار دکتر می‌داند، اگرچه که گویا برای علی شریعتی، فعالیت‌های فرهنگی‌اش متن بوده و زندگی خانوادگی حاشیه آن. روایت پوران خانم، روایتِ مادری کردن و همسر بودن در یک خانواده چهره ساز است.
شریعتی بدون روتوش (نسیم بیداری ـ تیر ۱۳۹۵)
شریعتی بدون روتوش
منبع: ماهنامه نسیم بیداری
تاریخ: تیر ۱۳۹۵
بخشی از گفت‌وگویی بلند با پوران شریعت‌رضوی درباره‌ی آشنایی با شریعتی در سال‌های جوانی و دانشجویی در دانشکده مشهد که به سال‌های دهه‌ی ۱۳۳۰ برمی‌گردد.
مصاحبه با پوران شریعت رضوی به مناسبت انتشار کتاب «برسد به دست پوران عزیزم…» (سایت بنیاد باران ـ ۱۳۹۵)
گفت‌وگو با پوران شریعت رضوی به مناسبت انتشار کتاب «برسد به دست پوران عزیزم…»
منبع: سایت بنیاد باران
تاریخ: ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۵
علی بسیار مغرور و متکی به نفس بود. علی بیست سال آوانگارد زندگی کرده و جلو‌تر از نسل قبل از خودش بود. من باید کنار چنین مردی زندگی می‌کردم. از همان ابتدای آشنایی آینده درخشان علی را می‌دیدم و می‌دانستم که این قلم توانا متوقف نمی‌شود.
گفت‌وگو با تلویزیون الهلال ترکیه (۲۰۱۲)
گفت‌وگو با تلویزیون الهلال ترکیه
در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) سمپوزیوم شریعتی در ترکیه توسط انتشارات فجر (ناشر آثار شریعتی به زبان ترکی استانبولی) که به مناسبت به پایان رسیدن ترجمه‌ی ۳۶ جلد مجموعه آثار شریعتی به زبان ترکی استانبولی برگزار شد، میزبان پوران شریعت‌رضوی و احسان شریعتی بود. حضور پوران شریعت‌رضوی در ترکیه فرصتی برای تلویزیون الهلال این کشور فراهم می‌کند تا گفت‌وگویی را با وی پیرامون زندگی مشترک در کنار علی شریعتی ترتیب دهد.
پوران شریعت‌رضوی در مراسم اختتامیه ترجمه‌ی آثار شریعتی در استانبول (۲۰۱۲)
پوران شریعت‌رضوی در مراسم اختتامیه ترجمه‌ی آثار شریعتی در استانبول
سمپوزیوم علی شریعتی به همت انتشارات فجر در استانبول در تاریخ ۱۷ و ۱۸ نوامبر ۲۰۱۲ ( ۲۷ و ۲۸ آبان ۱۳۹۱) با حضور پوران شریعت رضوی و احسان شریعتی و به مناسبت اتمام ترجمه ۳۶ جلد مجموعه آثار شریعتی به زبان ترکی استانبولی برگزار شد. این سمپوزیوم در دو روز و پنج پانل و با حضور اساتید علوم اجتماعی و و پژوهشگران فلسفه و دین به اتمام رسید.
تقدیر به پاس ۳۰ سال تداوم یک میراث (۱۳۸۶)
تقدیر به پاس ۳۰ سال تداوم یک میراث
مراسم سی‌امین سالگرد بزرگداشت شریعتی که به همت حسینیه ارشاد، بنیاد فرهنگی دکتر علی شریعتی و دفتر پژوهش‌های شریعتی در محل حسینیه ارشاد برگزار شده بود، پس از سمینار دو روزه با عنوان «دیروز، امروز، فردا» با نکوداشت همه‌ی کسانی که از زمان حیات شریعتی تا کنون طی پنجاه سال در چاپ، نشر و تدوین آثار او نقش داشته‌اند، به پایان رسید. نخستین کسی که به عنوان دوست و همراه شریعتی در سال‌های عسرت روی سن رفت، استاد طاهر احمدزاده بود. حضور او موجی از احساسات، اشک و تشویق را در میان جمعیت حاضر در حسینیه برانگیخت به گونه اکه چند دقیقه شعار «آزاده، آزاده، طاهر احمدزاده» همراه با کف زدن‌های شدید، در سالن جریان داشت و اشک بر چشمان طاهر احمدزاده نشاند. سپس از دکتر ناصر میناچی از بنیان‌گذاران حسینیه ارشاد و کسی که در فاصله‌ی ۱۳۴۷ تا پایان زندگی شریعتی پشتوانه‌ی او در چاپ آثارش بود، تقدیر شد. پوران شریعت‌رضوی، همسر علی شریعتی، نیز به عنوان مسئول تدوین و نشر آثار شریعتی پس از انقلاب و در سال‌های سخت جنگ، سومین فردی بود که از سوی دست‌اندرکاران این سمینار مورد قدردانی قرار گرفت. سپس امیر رضایی به نمایندگی از مجید شریف، یکی از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای، و کسی که در سال‌های ۶۰ با همکاری با پوران شریعت‌رضوی مسئولیت تدوین آثار شریعتی را بر عهده داشت، برای گرفتن لوح تقدیر روی صحنه رفت. در این مراسم شخصیت‌هایی چون شیرین عبادی، مجتهد شبستری، ابراهیم یزدی، دکتر ملکی، مهندس سحابی و… حضور داشتند.
در جشن‌های هفته‌نامه چلچراغ (۱۳۸۵ ـ ۱۳۹۶)
در جشن‌های هفته‌نامه چلچراغ
پوران شریعت‌رضوی از سال ۱۳۸۵ در جشن‌های هفته‌نامه چلچراغ حضوری مداوم و فعال داشت. در جشن شب چله چلچراغ در سال ۱۳۸۶ نشان ویژه‌ی چلچراغ با عنوان «افتخارآفرینان ایران» را که از سوی خوانندگان این مجله اهدا می‌شود دریافت کرد. یک سال پیش از آن نیز قیصر امین‌پور که نشان فرزانگی را از خوانندگان هفته‌نامه دریافت کرده بود آن را روی صحنه به پوران شریعت‌رضوی اهدا کرد.
در این مراسم قيصر امين‌پور این عمل را چنین توضیح داد: «من هيچ وقت عادت ندارم هيچ جايزه اي را بگيرم. يادم هست زماني که دانش آموز دبيرستاني بودم آرزو داشتم يک روز دکتر شريعتي را از دور ببينم، اما هيچ وقت محقق نشد. امروز مي خواهم اگر شما اجازه بدهيد اين جايزه (نشان فرزانگي) را به عنوان يکي از شاگردان کوچک دکتر شريعتي به ايشان تقديم کنم.»
پوران شريعت رضوي، همسر دکتر شريعتي: «نويسنده را جز خواننده اش هيچ قدرتي نمي تواند خاموش کند. اگر دکتر شريعتي به خاطر نسل جوان به قول خودش، تمام هستي اش را داد، اين شما هستيد که شريعتي را زنده نگه داشتيد.»
پس از شریعتی | پوران شریعت رضوی (حسینیه ارشاد ـ ۲۹ خرداد ۱۳۸۲)
پس از شریعتی
پوران شریعت رضوی
تاریخ: ۲۹ خرداد ۱۳۸۲
مکان: حسینیه ارشاد
به یاد پیر فرزانه، استاد محمدتقی شریعتی و علی شریعتی همسرم، در این مکان که نشانی از خاطره‌ی جاودان آنهاست سکوت اعلام می‌کنم.
شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا،
بر منتهای مطلب خود کامران شدم.
۲۶ سال از شهادت علی می‌گذرد. در این مدت در مورد او، اندیشه‌ی او و آثارش بسیار نوشته‌اند. در ایران و همچنین در خارج. د رهمه‌ی کشورها و به همه زبان‌ها. و همچنین نسل جوان ما، هیچ‌گاه از او رو برنگردانده و یاد و راه او همیشه و همه جا هست و امروز بعد از این بیست و شش سال می‌بینیم که مراسم سالگرد هجرت او در ۲۶ اردیبهشت، شهادت او در ۲۹ خرداد، و چند سالی هم هست که تولد او در ۲ آذر بهانه‌ای شده برای یادآوری علی. در همه‌ی دانشکده‌ها، شهرها و شهرستان‌ها مراسم است و سالگرد و بزرگداشت و اینها همه برای ما، به عنوان خانواده‌ی او چقدر مایه‌ی دلگرمی است و افتخار. یاد آن ایام می‌افتم و روز به روز بیشتر امیدوار می‌شوم که این مردم، علی‌رغم همه‌ی شرایط و همه‌ی سم‌پاشی‌ها، چهره‌های صادق و دلسوز خودشان را باز می‌شناسندو یادشان را گرامی می‌دارند.
اما من امروز می‌خواهم نه از افکار شریعتی و نه از خود او که از پس از شریعتی سخن بگویم. از آنچه که در کتاب‌ها نیست. من می‌خواهم نه از تاریخ مذکر، بلکه از تاریخ مونث صحبت کنم. از تجربه‌ی خودم در این بیست و شش سال زندگی پس از شریعتی. به عنوان همسر او. به عنوان یک زن. یک مادر. نخست به عنوان همسر او، در این بیست و شش سال غیبت شریعتی.
تهاجم به مراسم چهارمین سالگرد شهادت شریعتی در منزل پوران شریعت‌رضوی (۲۹ خرداد ۱۳۶۰)
تهاجم به مراسم چهارمین سالگرد شهادت شریعتی در منزل پوران شریعت‌رضوی (۲۹ خرداد ۱۳۶۰)
فضای ویژه‌ی سال ۱۳۶۰ (در ادامه‌ی تنش‌هایی که از ۱۳۵۹ میان نهادهای سیاسی گوناگون ایجاد شده بود) بر مراسم هجرت و شهادت شریعتی که در اردیبهشت و خرداد هر سال برگزار می‌شد نیز تاثیر گذاشت. مجوز مراسم هجرت در آخرین لحظه لغو شد و این مراسم در منزل پوران شریعت‌رضوی ـ که در حال حاضر به موزه تبدیل شده است ـ با حضور شخصیت‌های فرهنگی و سیاسی، از جمله رئیس‌جمهور وقت، ابوالحسن بنی‌صدر تشكیل شد. یک ماه بعد، در ٢٩ خرداد ١٣۶٠ مراسم سالگرد شهادت كه این بار نیز در منزل شریعتی و با حضور شخصیت های سیاسی و فرهنگی وقت و نیز نمایندگان نهضت‌های آزادیبخش منطقه و برخی سفرای كشورهای عربی برگزار شده بود با حمله نیروهای خودسر متأسفانه به درگیری و خشونت منجر شد. جمعیت شركت كننده و بسیاری از افرادی كه در خیابان‌های اطرف حضور داشتند مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. این مراسم که با حمله‌ی نیروهای ناشناس به پایان رسید در واقع آخرین مراسم رسمی سالگرد برای شریعتی بود و تا اواخر دهه شصت عملا برگزاری هر نوع نشست رسمی در این خصوص ممنوع گشت. (بیشتر…)
