دفترهای بنیاد | شماره ۴ | شریعتی و «نا»بنیادگرایی (مهر ۱۴۰۰)
دفترهای بنیاد | شماره ۴ | شریعتی و «نا»بنیادگرایی
تاریخ نشر: مهر ۱۴۰۰
«در مشـی شریعتی، توجـه بـه مسئله ی اجتماعی از چند جهت بارز است: شریعتی پس از دانشگاه به حسینیه ارشاد رفت، زبان عامتری نسـبت به زبان تخصصی دانشـگاهی برگزید و مضامین و مباحث عمومی تری انتخاب نمود، دین را به عنوان هسـته ی سـخت فرهنگ مردم شناسـایی کرد و حیات دینی مـردم را موضـوع نقـد و اصلاح خـود قـرار داد. انتخـاب نقـش روشـنفکر جمعـی و عمومـی، نقـد و اصلاح دیـن زیسـته و همچنیـن توجـه بـه امـر اجتماعـی بـا تاکیـد بـر عدالـت و دموکراسـی اجتماعـی، از ویژگی‌های بـارز مشـی شـریعتی بـود و بـه میزانـی کـه پـروژه اش در ایـن مسـیر پیـش رفت، موفق تر عمل کرد. از این روست که به تعبیر علی رهنما، شریعتی نخستین روشنفکری بود که فعالیت هایش توانست با یک جنبش عمومی در جامعه پیوند خورده و تأثیرگذار باشد. از این رو بازگشـت به این الگوی اجتماعی اصلاح دینی با اصلاح اجتماعی قرابت دارد، می توانـد بـه عنـوان بدیـل بنیادگرایـی مطـرح گـردد. بازسـازی، تقویـت و بازپـس گیـری جامعـه و اصلاح دیـن ، محورهـای ایـن پروژه ی بدیل هسـتند.»
سارا شریعتی. برگرفته از سخنرانی «اصلاح دینی، همچون اصلاح اجتماعی» ۱۹۹۶
![[facebook]](http://drshariati.org/btn_fb_55px.gif)
