دفترهای بنیاد | شماره ۲ | رو به کدام قبله؟ (مرداد ۱۴۰۰)
دفترهای بنیاد | شماره ۲ | رو به کدام قبله؟
تاریخ نشر: مرداد ۱۴۰۰
شریعتی پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۴۳ و آغاز سخنرانی های خود در حسینیه ارشاد و دانشگاههای سراسری ( تهران، مشهد، آبادان، اهواز و…) تا پایان زندگی اش در سال ۱۳۵۶، پنج عنوان سخنرانی پیرامون قیام امام حسین، فلسفه شهادت و حادثه عاشورا داشته است. اولین بار در سال ۱۳۴۹، حسین وارث آدم را می‌نویسد و سه نوبت آن رادر حسینیه ارشاد قرائت می‌کند و آخرین بار، نوشته ای در باره «حر» در سال ۵۵ که در منزل محمد همایون و در حضور جمع خوانده شده است. او حدودا ۱۴ عنوان سخنرانی در باره امام علی، دو عنوان در باره امام سجاد و فلسفه نیایش، در باره ابراهیم( میعاد با ابراهیم)، در باره پیامبر (سیمای محمد، محمد می‌میرد، از هجرت تا وفات و…کتاب اسلام شناسی ۳۰ و..) درباره فاطمه، استراتژی امامیه( شیعه یک حزب تمام) سخنرانی و نوشته دارد و همگی در همین بازه زمانی اما بی‌تردید بیشترین بازتاب‌ها در همان سال‌ها و تا به امروز مربوط به دو اثر «شهادت» و «پس از شهادت» و «حسین وارث آدم» است؛ چه به عنوان آثار بسیج کننده و تاثیر گذار در میان جوانان دهه پنجاه و دهه شصت (در جبهه و خیابان) و چه به عنوان آثاری تقلیل دهنده که کاربرد دین را به وجه مبارزاتی و عملی آن محدود ساخته‌اند… تردیدی نیست که این ۵ عنوان و به خصوص کتاب «شهادت» (اسفند ۱۳۵۰) در آغاز انقلاب در تیراژ صدهزار تکثیر می‌شده و برخی از جملات این سخنرانی بر سر در بسیاری از وصیتنامه های جوانان جنگ و نیز مخالفین نظام بر آمده از انقلاب می‌نشسته است. پرسش این بوده و هست که آیا بازتاب وسیع این آثار را باید به دلیل همسویی با رادیکالیزه شدن فضای مبارزاتی در آغاز دهه پنجاه دانست یا به دلیل جایگاه ویژه امام حسین در جامعه ما و در میان شیعیان…؟ مسلم آن است که هنوز محتوای این آثار موضوع تحلیل و نقد است و در کنار موضوعاتی چون «بازگشت به خویش»، «ایدئولوژیک کردن دین»، «انقلاب یا رفرم»، از پرونده‌های همواره گشوده‌ی مربوط به «شریعتیِ متهم» است.
![[facebook]](http://drshariati.org/btn_fb_55px.gif)
