پیرامون لغو مراسم

گزارش هیئت برگزاری سمپوزیوم “اکنون، ما و شریعتی”

بنام خداوند محرومان
نزدیک به هفت ماه پیش (هفته‌های پایانی دی ماه ۱۳۹۵)، «بنیاد فرهنگی دکترعلی شریعتی»، با مشورت شماری از اساتید، پژوهشگران و صاحب‌نظران رشته‌های علوم انسانی، بر آن شد تا طرحی علمی-پژوهشی را درافکند، معطوف به درک تحلیلی و سپس چاره‌جویی و ارائهٔ بدیل نظری در مواجهه با بحران‌های فکری و اعتقادی جامعه و منطقه و جهان در دوران ما و تفاوت آن با دوران شریعتی.

نظر به گستردگی دامنهٔ مبحث، دو هیئت علمی و اجرایی شکل گرفت تا با برنامه‌ریزی دقیق، هدف برگزاری سمپوزیوم موردنظر گام به گام و به دو ‌شکل محتوایی و رسمی و شفاف انجام شود. به‌این منظور هر هفته جلساتی به‌صورت منظم برگزار می‌شد تا با توجه به پیشنهاد و برنامه‌ریزی هیئت علمی، اساتید و پژوهشگران بتوانند ابتدا مباحث مطروح خود را به صورت کنفرانس ارائه داده و از خلال آن، این مباحث مورد نقد و تدقیق و تعمیق بیشتر قرارگیرد، و سمپوزیوم “اکنون، ما و شریعتی” (که قرار بود در اواسط تیرماه برگزار شود)، به‌نحوی علمی تمهید و آماده گردد.
در همین راستا هیئت‌علمی بر آن شد تا محور این سمپوزیوم را بر دو پرسش اصلی بنا نهد: اول، پرسش از مهمترین بحران زمانه و تشخیص پرسمان دوران ؛ و دوم، از پژوهشگران خواسته شده بود تا با بهره‌گیری از پیشینهٔ افق گفتمانی و میراثِ اندیشگیِ دکتر شریعتی، شرایط امکان گفتمانِ “نوشریعتی” را ارزیابی کنند و برای این بحران‌ها چاره‌جویی نمایند. همچنین مقرر گردید که مکتوبِ این ارائه ها با توجه به فضایِ مکانیِ محدود بنیاد که امکان حضور و مشارکت قاطبهٔ مردم را میسر نمی‌‌ساخت، در مطبوعات و رسانه‌ها انعکاس یابد. این بود که از همان اوایل بهمن ماهِ سالِ گذشته، مکتوب پاسخ‌های پژوهشگران به دو پرسش مطروحه و به صورت هفتگی منتشر می‌شد.
گام بعدی، درخواست کسب مجوز برای برگزاری سمپوزیوم بود. از آنجا که نام شریعتی با نامِ مکان مورد نظر، پیوندی دیرینه داشت، طبیعتاً اولین اقدامِ قانونی برای کسب مجوز «حسینیه ارشاد» بود. هفته آخر فروردین ماهِ 96 بود که مذاکره با حسینیه ارشاد را آغاز کردیم. مسئولانِ ارشاد در پاسخ به درخواست بنیاد دکتر شریعتی، اظهار داشتند که مراتب کار ابتدا به ساکن از طریق فرمانداری و شورای تأمین امنیت پیگیری شود. درخواست برای شورای تأمین و جهت برگزاری مراسماتِ پیشِ رو و در دو تاریخ ۲۹ خرداد (سال یادِ شهادت دکتر) و ۱۵ و ۱۶ تیرماه (سمپوزیومِ علمی “اکنون، ما و شریعتی”) تنظیم گردید. در اواسط اردیبهشت‌ماه درخواست سمپوزیوم را به فرمانداریِ تهران تقدیم کردیم. اوایل خردادماه بود که از فرمانداری تماس گرفتند و گفتند که برای تشکیل پرونده باید به پلیس امنیت (اداره اماکن) رجوع کنیم. در مراجعه به پلیس امنیت گفته شد که اکنون برای اخذ مجوز و تشکیل پرونده خیلی زود است و ما باید برای درخواستِ مجوز، هفته اول تیرماه اقدام کنیم و حتی متذکر شدند که مجوز را در ۱۰ دقیقه صادر می‌کنند! بدین‌صورت، پیگیری در این مرحله متوقف ماند. تصمیمِ بعدی، درخواستِ مجوز برای بزرگداشتِ دکتر در تاریخ ۲۹ خرداد، سالگردِ شهادت بود. پیش از نیمهٔ خرداد، درخواستِ مجددی برای فرمانداری تهران تنظیم شد. مطابق مراحل پیشین، شورای تأمین با درخواستِ ما به صورت شفاهی موافقت کرد و پس از اخذ تعهدنامه‌هایی، به ادارهٔ پلیس امنیت ارجاع دادند. با مراجعه دوباره بدان‌جا، موضوعاتی همچون چراییِ برگزاری مراسم، فعالیت‌های بنیاد شریعتی و..، مورد مذاکره قرار گرفت و در نهایت گفتند باید مجوز مکتوبی از سوی فرمانداری به پلیسِ امنیت تحویل گردد. اما با مراجعهٔ دوباره به فرمانداری، از سوی این نهاد اعلام شد که نمی‌توانند این مجوزها را به‌صورت مکتوب به ما ارائه کنند. فقط اعلام کردند رونوشتی از این مجوزها را به «حسینیه ارشاد» و پلیس امنیت برای هماهنگی بیشتر تحویل خواهند داد. مرحلهٔ بعد، ارجاع دوباره به حسینیه ارشاد و اعلامِ موافقت شفاهی شورای تأمین امنیت با هر دو برنامهٔ بزرگداشت و سمپوزیوم بود. این‌بار حسینیه اعلام کرد که همین روند اداری یعنی درخواست مجوز را از مجرای خود حسینیه هم باید پیگیری کنیم و از طریق بنیاد شریعتی به آن محل درخواستی نگاشته شود. این مرحله نیز طی شد اما درست چند روز مانده به ۲۹ خرداد، به صورت شفاهی از سوی حسینیه ارشاد اعلام کردند که با توجه به تجربهٔ مدیریتی مسئولانِ این نهاد و با توجه به پیشامدِ شب‌های قدر (که البته ۲۹ خرداد پس از شب‌های قدر بود)، موافقت با صدور مجوز برای این تاریخ ممکن نیست، اما برای سمپوزیوم پیگیری خواهدشد. بدین ترتیب درخواست مجوز ۲۹ خرداد از طریق دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران پیگیری شد و بزرگداشتِ سالگرد شهادت دکتر شریعتی گرچه با اما و اگرهایی (شب پیش از برگزاریِ مراسم)، بالاخره در آن مکان به انجام رسید.
با توجه به تجربه حسینیه ارشاد، اینبار با توافق جمعیِ  برگزاری سمپوزیوم، مقرر گردید تا در صورت مخالفت دوبارهٔ حسینیه ارشاد، دانشگاه تربیت مدرس گزینهٔ بعدی پیگیری برای برگزاری این مراسم باشد. به‌همین منظور موضوع را با دبیر علمی این سمپوزیوم، دکتر عباس منوچهری که استاد تمامِ گروه علوم سیاسی و از اعضای هیئت علمیِ این دانشگاه بود، در میان نهادیم. در همین اثنا، سرکار خانم خراسانچی، از سوی مدیدیت فعلی حسینیه ارشاد اعلام کردند که “از قبولِ میزبانی معذور هستند.” (بدون ذکر دلیل). با این اوصاف و به‌طورکلی برگزاری مراسم در حسینیه منتفی شده بود، اما پیگیری‌های قانونی از طریق دانشگاه تربیت مدرس در حالِ انجام بود. درخواستِ مجوز از طریق معاونت پژوهشیِ دانشگاه پیگیری شد و با مذاکرات انجام شده مقرر گردید که برگزار کنندهٔ مراسم، دانشکدهٔ علوم انسانی باشد. به‌همین منظور و جهتِ پذیرش مسئولیت‌های علمی سمپوزیوم، مدیران گروه سه رشتهٔ  «علوم سیاسی، جامعه شناسی و تاریخ» قبول زحمت و مسئولیت کرده و به‌صورت کتبی این مسئولیت را متعهد شدند.علی‌رغم گمانه‌زنی‌های این چندروزه مبنی براینکه مجوزی برای برگزاری این همایش صادر نشده است، میزان پیشرویِ فعالیت ها تا قرارداد با پیمانکار تالار شکرانه جهت سرو ناهار دو روزهٔ سمپوزیوم و حتی پذیرایی میان وعده‌های برنامهٔ تدارک دیده شده، ادامه یافته بود. همچنین پوسترها و پلاکاردهای مراسم با توجه به صدور مجوز در بُردهای دانشگاه نصب شده بود. روز دوشنبه ۱۲ تیرماه برای بازبینی اولیه سالن شهید چمران  در اختیار هیئت برگزاری مراسم قرار گرفت. روز سه شنبه ۱۳ تیرماه، دو مرتبه سالن چمران را برای آماده سازیِ نهایی به ما تحویل دادند تا مقدماتِ مراسم را فراهم کنیم. همچنین حدود هزار جلد کتاب نیز برای میز کتاب مراسم در نظر گرفته شده بود که همان‌روز سه شنبه آنها نیز آماده و چیده شده بودند. مقدمات کار با مجوز معاونت پژوهشی و از طریق روابط عمومی در حالی به تمامی فراهم و انجام شده بود و اکنون، ساعات بعدازظهر و پایانی روز سه شنبه را می‌گذراندیم. همچنین به‌خواستِ روابط عمومی، هیئتی با حضور دبیر اجرایی سمپوزیوم، مدیر روابط عمومی و یکی از مسئولان حراست دانشگاه تربیت مدرس (آقای محمدی) تشکیل شد و برخی تعهدنامه ها از سوی طرفین به امضا رسید.

«مدیران گروه سه رشتهٔ  «علوم سیاسی، جامعه شناسی و تاریخ» قبول زحمت و مسئولیت کرده و به‌صورت کتبی این مسئولیت را متعهد شدند…»

بنابراین و با توجه به آنچه ذکرش رفت، همه امور برای افتتاحیه سمپوزیوم در روز چهارشنبه تیرماه فراهم شده بود، که ناگهان، با مراجعهٔ دوباره به مجموعه روابط عمومی، خبردار شدیم که شخص معاونت پژوهشی (جناب آقای دکتر فتح‌اللهی) با فرستادن نامه‌ای به اتوماسیون اداری روابط عمومی، “لغو” برنامه را خواستار شده‌بودند.
لغوی که با پیگیری‌های بعدی در شب چهارشنبه نیز پابرجا ماند تا توفیقِ برگزاری یکی از سمپوزیوم‌های مهم علمی سال‌های اخیر کشور به بار ننشیند، و پایانِ این روندِ طولانی طی دالان‌های تودرتوی نظامِ اداری و بوروکراتیک، لغو برگزاری سمپوزیوم ۱۴ تیرماه، در «روز قلم» بود!

نویسنده : اپراتور سایت تاریخ ارسال : جولای 8, 2017 1116 بازدید