جشن مشروطیت!

«در مشروطه ای کاش به جای آن که به تغییر رژیم می‌پرداختیم به تغییر خویش می‌پرداختیم.»

(باز شناسی هویت ایرانی اسلامی م.آ ۲۷)

«امروز چهاردهم مرداد است. روز جشن است. جشن مشروطیت است. پایان روزهای آتش خیز و شبهای مرده ی استبداد سیاه است. چهارده مردادماه پایان استبداد کبیر و هم استبداد صغیر است. سالروز تاسیس عدالتخانه است و انتخابات آزاد است و محدود کردن قدرت استبدادی سلطان است. اعطای حقوق ملت به خود ملت است. آغاز آزادی خلق است. پایان سلطه ی بیگانه بر وطن عزیز است. رهایی ایران پس از قریب بیست و پنج قرن زندگی در دوران حیاتش که همه با سلطنت جاهلی گذشته است.

چهارده مرداد نه تنها برای ایران که برای اسلام نیز روز جشن است. که سی و پنج قرن تاریخش را این چنین گذرانده است همه با خلافت جاهلی.

گر چه از ۱۴مرداد اصلی تا کنون که سه دوره گذشته است آزادی و دموکراسی و نجات و انتخابات آزاد و …که لازمه‌ی نهضت مشروطیت بود می‌بینیم که تا چه حد تحقق یافته است و مذهب و ملیت در چه حالی زندگی می‌کنند و حتی آزادیخواهان گاه از سر خشم دوران استبداد و آرامش کور پیش از انقلاب را بر این چنین مشروطیتی ترجیح می‌دهند ولی اگر چه بی‌شک رنج مردم بیشتر شده‌است و همه می‌دانند چرا اما …به هر حال…دانستن آزادی و بیداری گرچه با نداشتنش رنج آور است بهتر از نداشتن و ندانستن آن است گرچه این دو با هم آرام بخشند …. به هر حال جشن است .»

(گفتگوهای تنهایی م.آ ۳۳ جلد دوم )

«علت ناکامی مشروطه ی ما جز این نبود که رهبران آن بی آنکه به مردم” آگاهی اجتماعی ” و بینایی سیاسی” داده باشند به هدایت خلق و راه حل نهایی پرداختند و یک بار دیگر ُ هم چون پیش و پس از آن دیدیم که ثمره ی تحمیل انقلاب بر جامعه ای که به “آگاهی” نرسیده و” فرهنگ” انقلابی ندارد جز مجموعه ای از شعارهای مترقی ُ اما ناکام نخواهد بود.»

(بازگشت به خویش م.آ ۴)

نویسنده : اپراتور سایت تاریخ ارسال : آگوست 14, 2016 1237 بازدید