سی و هفتمین سالگرد شهادت شریعتی (مزینان ـ خرداد ۱۳۹۳)
گزارشی از مراسم سی و هفتمین سالگرد شهادت شریعتی
مکان: روستای مزینان
زمان: دوشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۳
این مراسم همه ساله به همت شورای اسلامی دهیاری مزینان با حضور شخصیت های فرهنگی و دوستداران شریعتی به طور خود جوش در این روستا برگزار میشود. پیشتر، دبیر برگزاری این مراسم، محمد شریفی مزینانی، دستور کار مراسم را چنین برشمرده بود: رونمایی از تندیس استاد محمد تقی شریعتی مزینانی (پدر دکتر علی شریعتی) در میدان ورودی مزینان، سخنرانی دکتر احسان شریعتی (فرزند دکتر علی) و ، بمناسبت همزمانی سالروز بعثت پیامبر اکرم و سالگرد دکتر شریعتی، اجرای بزرگداشت بعثت همراه با شعرخوانی، قرائت مقالات، موسیقی و برنامه های جانبی از جمله نمایشگاه عکس، پوستر و محصولات فرهنگی و..، با حضور چهره های فرهنگی و دانشجویی و در پایان، حضور بر سر مزار شهدا، و بازدید از کاروانسرای تاریخی مزینان و تندیس دکتر شریعتی. (وی همچنین ابراز امیدواری کرده بود که پروژه فرهنگی دکتر شریعتی در مزینان، که حدود ۱۱ سال از ساخت آن می گذرد، به بهرهبرداری برسد.)
دکتر احسان سخنرانی خود را با تشکر از حضور دوستداران راه شریعتی که از راههای دور آمده بودند، آغاز نمود و یادآور شد که سنت برگزاری سالگردهای دکتر شریعتی که طی سه دههی گذشته نهادینه شده، میبایست تداوم یابد. ازاینرو اگر در شکل متمرکز و سراسری هم امکان برگزاری آن فراهم نشود، در همه جا و بویژه در اینجا میتوان به این مهم اهتمام ورزید. آنگاه، به نقش تاریخی خراسان بعنوان سرزمین مقاومت ملی و معنوی ایرانیان در برابر یونانیان مقدونی، اعراب، مغولها و استعمار غربی در طول تاریخ اشاره نمود. سپس، بمناسبت برانگیختهشدن رسول از میانِ خودِ محرومین، با ردّ این اتهام که ایرانیان به زور تغییر دین دادند، چنین دفاعی از ایران باستان را بزرگترین توهین به مردم ایران دانست و افزود: ایرانیان اسلام و تشیع را پذیرفتند و نه هرگز سلطهی عرب را، و خود مدعی نیل به نوع حقیقی آن دین شدند. او در عین حال از انحراف خلافتهای عرب از دعوت اولیهی اسلام رحمانی، نبوی-علوی، به سیاست کشورگشایی انتقاد کرد و افزود عین همین انحراف در نهضت تشیع انقلابی نیز رخ داد و باعث شد تا نهضتهای سربداری به نظامهای صفویمآب تحریف شوند. سپس، در ضرورت بازاندیشی ٫بعثت٬، بعنوان نوعی از انقلاب اصلاحی و اصلاح انقلابی، پذیرش اسلام از سوی ایرانیان را نه ناشی از تهاجم اعراب که گیرایی و گرایش به پیام ٫توحید،٬ پیش و پس از اشغال و اخراج اعراب و خلافت های اموی و عباسی، دانست. انقلابی که توانست امپراتوری های بزرگ آن زمان، ساسانی و روم شرقی یا بیزانس، را در هم شکند. وی جوهر توحید را نفی سلطهی انسان بر انسان و ارباب گرفتن یکدیگر بجای خدا و رفع انواع تبعیض جنسیتی، قومی، طبقاتی، و عقیدتی، تعریف کرد و تنها ملاک ارزشگذاری را تقوی یا فضیلت اخلاقی خواند؛ و نتیجهی این جهانبینی توحید و مضمونِ رسالت انبیا را قیام به قسط برای برپایی جامعهی «کتاب (تعلیم کتاب و حکمت)، ترازو (میزان) و آهن (حدید، توسعه و قدرت اقتصادی-فنآورانه-دفاعی)» اعلام کرد که آنرا نهایتا و به بیانی دیگر، در پروژهی «عرفان، برابری، آزادی» دکتر شریعتی بازمییابیم.
وی با اشاره به تاسیس ٫کانون نشر حقایق٬ توسط استاد محمدتقی در سال 1323 اظهار داشت: پس از اشغال ایران توسط متفقین، که آزادی عمل برای دو نیروی مذهبی سنتی از سویی و ایدئولوژی حزب توده از سوی دیگر پیدا شده بود، استاد محمدتقی راه سومی را در اصلاح دینی و استقلال و آزادیخواهی ملی گشود. راهی با شکوفایی پروژهی دکتر شریعتی جهشی کیفی را در تداوم مسیر سیدجمال و اقبال رقم زد. وی با اشاره به جنبش بهار عرب، نواندیشی مذهبی را در آستانهی انقلاب ایران پیشقراول دانست و توجه به اندیشهی شریعتی را منحصر به ایران ندانست و تصریح کرد: آثار دکتر شریعتی حتی بیش از ایران امروزه در کشورهای ترکزبان، عربزبان، و جنوب شرقی آسیا و خود غرب، ترجمه و بررسی میشود.
در پایان، با توجه دادن به مقام شریعتی بعنوان «معلم انقلاب» و برگزاری سالیانهی سالگردهای دکتر در منطقهی زادگاهش، این پرسش را مطرح کرد که آیا با معیارهای «آزادی، برابری و عرفان» پس از سه دهه ما با جامعهای آزاد و متنوع و متساهل و..، عادلانه و عاری از شکافهای طبقاتی و..، و معنوی و متعالی مواجهیم یا بهعکس؟ وی بیلان کلی را، برای نمونه در همین منطقه،در مجموع منفی و ناکافی و پیشرفتها را ٫ناپلئونی٬ دانست، بدین معنا که : «اگر نگوییم مردود، بیش از نمره ده هم نمیشود داد!»
با اینهمه اظهار امیدواری کرد که نشانه های رشد زندگی، آزادی،عدالت و توسعه و آگاهی، فرهنگ و اخلاق و معنویت که همان تحقق اصلاحات انقلابی بعثتگونه و اندیشههای شریعتی پدر وپسر بود، در منطقه و در کشور بزودی آشکار شود.
در ادامهی مراسم گروههای موسیقی و شعر با اجرای موسیقی بعثت را گرامی داشتند و چندین شخصیت مذهبی، فرهنگی، هنری میهمان و محلی به ایراد سخن، دکلمه و .. پرداختند. حضور اقشار مختلف مردم منطقه و فرهنگیان و دانشجویان از شهرهای دیگر چشمگیر بود.