Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
Search in posts
Search in pages


گزارش مراسم نخستین سالگرد درگذشت پوران شریعت‌رضوی (امامزاده عبدالله شهر ری ـ ۲ اسفند ۱۳۹۸)

گزارش مراسم نخستین سالگرد درگذشت پوران شریعت‌رضوی (شریعتی)


مزار پوران شریعت‌رضوی در صحن شهدای امامزاده عبدالله شهر ری
۲ اسفند ۱۳۹۸

 

 جمعه دوم اسفندماه ۱۳۹۸ ساعت ده صبح جمعی از دوستان و دوستداران پوران شریعت رضوی و علی شریعتی  به‌دعوت این دو خانواده  گرد مزار شهدای دانشگاه و پوران گرد آمدند تا یاد او را در نخستین سالگرد فراقش گرامی دارند.

احسان شریعتی با بیان خیرمقدم و خوشآمد به جمع حاضرین که برخی برای چهارمین نشست در این سلسله مراسم‌های سالگرد حضور یافته بودند، غیبت حضور پوران را با آن روحیهٔ زنده و پرنشاط و سازنده، به شدت محسوس توصیف کرد و با اشاره به بحران‌های تودرتویی که کشور ما را در  چند ماه اخیر احاطه کرده‌اند، بر لزوم راه‌یابی درست برای آینده از طریق بازخوانی و به روزسازی خاطرهٔ تاریخی تأکید کرد و از شاهدان زندگی زنده یاد پوران خواست که به یادآوری نکات درس‌آموز تلاش‌های وی بپردازند:

استاد محمدمهدی جعفری، اولین سخنران این محفل بود. او با ذکر خاطراتی از کوشش‌های خستگی‌ناپذیر پوران خانم در زمان حیات دکتر شریعتی و به‌ويژه پس از آن در راه تدوین و انتشار آثار آن آموزگار یاد کرد و از مقام وی تجلیل نمود.

 دکتر رضا شریعت‌رضوی، برادر بزرگ پوران ضمن تشکر از حضور دوستان در مراسم و با تأکید بر نقش برجستهٔ خواهرش در خانواده، به ویژه در ایام سخت زندگی- از شهادت برادران اش گرفته تا دوران حبس همسر و ازدست دادنش در دوران جوانی- و نیز با اشاره به نقش اجتماعی ای که سال ها پس از همسرش در جامعه بر عهده گرفته بود زندگی و مرگ پوران را مصداق این جمله شریعتی دانست که: «خدایا تو چگونه زیستن را به من بیاموز، چگونه مردن را خود خواهم آموخت».

امیر رضایی، از اعضای اصلی دفتر تدوین اثار شریعتی و همکاران پوران  در دهه شصت از رفتار مدیریتی و روحیه قوی پوران در سال های سخت شصت سخن گفت. او به یاد آورد که چگونه در سال های آغازین این دهه، با انسداد شرایط سیاسی و اوج گیری جنگ برای مدتی او و مجید شریف دست از کار کشیده بوده اند و پوران با قدرت و حمایت و تذکر خود بار دیگر آنها را به میدان کشاند و تقریبا تمامی آثار را تا پایان همین دهه به سرانجام رسانید. رضایی به دقت نظر و توجه پوران به امورات روزمره زندگی محیط کار و احتیاجات مادی افراد نیز اشاره کرد:«پوران خانم در کنار مدیریت آثار و نشر ، امورات جزئی دفتر را نیز رصد می کرد. مواظب بود یخچال خالی نباشد، حقوق ما به موقع پرداخت شود، نظافت دفتر را خود به تنهایی انجام می داد.»

مریم رسولیان، روانپزشک و از دوستان قدیمی خانواده، سخنران بعدی این نشست دوستانه بود. دکتر رسولیان پوران را مادر فرزندانش، مادر مجموعه آثار، مادر شریعتی و… نامید. او با اشاره به سخنان امیر رضایی و در تآیید آن از دقت و توجه پوران شریعت رضوی به زندگی انضمامی ، جزئیاتی که گاه در جمع های سیاسی به آنها بی توجهی نشان داده می شود سخن گفت که هر بار و در هر نشست برای او آموزنده بوده است: «پوران خانم مدیرِ میدان بود و  نه فرماندهی از راه دور. هم مدیریت می کرد و هم در میدان خود دست به کار می شد. فرقش با مدیران دیگر همین بود.»

حسین مصباحیان، استاد فلسفه و  از دوستان خانوادگی، مهمترین خصلت پوران را استقلال دانست؛ زنی عاشق و وفادار بی آنکه استقلال نظر و سلیقه خود را در این وفاداری و عشق به شریعتی از دست بدهد. دکتر مصباحیان با ذکر فعالیت های پوران به عنوان وارث یک میراث بزرگ فرهنگی طی چهل سال پس از مرگ شریعتی از «جرأت خود بودن» در نزد او سخن گفت.

احسان مظلومی، آخرین سخنران این مراسم بود؛ جوانی که چندین سال متوالی با پوران شریعت رضوی در برگزاری نمایشگاه کتاب همکاری داشته است. احسان مظلومی از روحیه شاد، مادرانه و حامی او در پی گیری احوالات یک جوان سخن گفت و نیز همت بلندش در طی مسافت طولانی میان غرفه و ورودی نمایشگاه:« پوران خانم به هر قیمتی حتی به قیمت سوار شدن بر گاری خود را به نمایشگاه می رساند.» او به عکسی اشاره کرد که در همان ایام در شبکه های اجتماعی به شکل گسترده پخش شده بود و توسط او و بنا بر خواسته پوران خانم گرفته شده است. احسان مظلومی به رفتار مردمی پوران در برخورد با کارگران نمایشگاه اشاره کرد:« برای سوار شدن بر گاری بر سر قیمت با کارگر چانه می زد اما بعد از رسیدن به مقصد دو برابر آن را می داد.»

در این مراسم سپیده نیکوکار، نوه پوران شریعت رضوی دو سرود «16 آذر» و «ای ایران » را با ویولون برای جمعیت نواخت  و نیز نماهنگی توسط  آرمان بختیاری یکی از جوانان دانشجو به یاد پوران خوانده شد. با حضور دکتر خانیکی که اخیرا سوگئار مادرشان شده اند و به یاد همهٔ مادران این سرزمین  حضار به خواندن دسته‌جمعی فاتحه و اخلاص پرداختند. 

این مراسم با همسرایی سرود «ای ایران» و با پذیرایی از حضار در امامزاده عبدالله به پایان رسید.



≡   برچسب‌ها
نویسنده : اپراتور سایت تاریخ ارسال : دسامبر 28, 2020 1159 بازدید       [facebook]