یادداشت محمدمهدی جعفری (تیر ۱۳۵۶)
یادداشت محمدمهدی جعفری
به مناسبت شهادت علی شریعتی
تیرماه ۱۳۵۶
بسم الله المستضعفین ، باسم رب الناس
ان الصبر لجمیل الا عنک وان الجزع لقبیح الا علیک
و ان المصاب بک لجلیل و انه قبلک و بعدک لجلل
آه ای خورشید خاوری که از افق خراسان سر زدی و برآمدی و در اوج نیمروزی در افق باختر غروب کردی!
شکیبائی و خودداری ، برای هر مصیبتی برازنده است مگر در برابر مصیبت تو، و بیتابی و بیقراری ناشایست است مگر برای تو. اندوه ما اینک بسیار گران و کمرشکن است و دیگر اندهان ما آسان و ناچیز بودند.
ای خورشید نیمروزی که به الضُحیٰ رسیدی و در یوم الضُحیٰ تضحیه کردی. ما هنوز از حرارت نیمروزیت گرم نشده بودیم، خامان را ناپخته سوختی و غروب کردی.
ای خورشید خاوران ! پس از قرنها ظلمت در شرق اسلام طلوع کردی و به گداختن برفهای اوهام و تعصب قرون ، که اسلام نخستین و راستین را در خود پوشانده بود، پرداختی و ابرهای جهالت و غرضورزی را به یکسو زدی تا بار دیگر بهار اسلام به شکوفه نشیند و غنچه های تشیٌُع گل دهد.
اسلام را آنچنان که بود به مسلمانان شناساندی و تاریخ اسلام را از واقعه نگاری و مدح و چاپلوسی و فریب و دروغ رهانیدی، و این تنها تو بودی که مثلث فرعون و قارون و بلعم را شناختی و به رسوا کردنش دست زدی!
سید مهدی جعفری*
*محمدمهدی جعفری، قرآن‌پژوه و استاد دانشگاه ، از فعالانِ سیاسی نزدیک به نهضت آزادی در دهه ۵۰ و نیز دوست و یارِ آیت‌الله طالقانی.
![[facebook]](http://drshariati.org/btn_fb_55px.gif)
